παραβαλλέταιρος

ὁ, Μ

1. αυτός που εκθέτει τον σύντροφό του σε κίνδυνο

2. (κατ' επέκτ.) αυτός που προδίδει τον σύντροφο του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παραβάλλω + ἑταῖρος «σύντροφος»].